تأثیر تمرینات ترکیبی تعادلی و ثبات دهندۀ مرکزی پیش رونده بر تعادل بیماران مسن مبتلا به بیماری پارکینسون

پارکینسون  (pd)اختلالی مزمن در مغز است که روی حرکات بدن تأثیر می گذارد. هدف این پژوهش، بررسی اثر تمرینات ترکیبی تعادلی و ثبات دهندۀ مرکزی پیش رونده بر تعادل بیماران مسن مبتلا به بیماری پارکینسون بود. این پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح متقاطع بود. از بین بیماران مرد مبتلا به پارکینسون شهر ساری 16 بیمار به صورت داوطلبانه و در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. سپس بیماران به روش انتساب تصادفی و رعایت اصل معادل سازی، به دو گروه تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی شامل دو بخش چهارهفته‏ای تمرین پیش روندۀ تعادلی و ثبات دهندۀ مرکزی )هفته ای سه جلسه، میانگین 30 دقیقه) بود که به صورت ضربدری در چهار هفتۀ دوم نوع تمرین گروه ها جابه جا شد. متغیر تعادل چشم باز و بسته به عنوان متغیر وابسته اندازه گیری شد. تحلیل آماری داده ها در پایان برنامه، بیانگر تغییر معنادار نمره های آزمون تعادل در هر دو وضعیت چشم باز و بسته بود (001/0=p). همچنین تفاوت دو گروه در نمره های تعادل چشم باز معنادار بود (023/0=p). براساس این نتایج در مجموع برنامۀ ترکیبی تعادلی و ثبات‏دهندۀ مرکزی برای ارتقای تعادل بیماران مبتلا به پارکینسون مناسب است و برنامه ای که در آن ابتدا تمرینات ثبات دهندۀ مرکزی انجام می گیرد، برنامۀ مفیدتری برای آنهاست.